Przedstawiam propozycje ćwiczeń oddechowych. Jeżeli potraktujemy ćwiczenia jako zabawę, będzie ono dla dziecka czystą przyjemnością.Wystarczy kilka minut dziennie.

Ćwiczenia oddechowe dobrze jest łączyć z ruchami rąk i tułowia. Np.:
1. Wdech z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk do boku, a wydech z powolnym przesuwaniem rak do przodu, aż do zupełnego ich skrzyżowania
2. Wdech z jednoczesnym wzniesieniem rąk bokiem do góry, a następnie ręce należy wolno opuszczać, wydychając powoli powietrze
3. Dłonie na karku, przy wdechu przesunąć łokcie silnie do tyłu, przy wydechu łokcie powoli wracają do przodu, aż zetkną się
4. Szybki wdech z jednoczesnym skrętem tułowia w bok, w czasie powolnego wydechu następuje powrót do normalnej pozycji,
5. Pochylić tułów do przodu ręce swobodnie zwisają, następnie przy prostowaniu tułowia i unoszeniu rąk w górę wykonać wdech, a potem powoli powtarzając skłon wykonać wydech
6. Uklęknąć i dłonie oprzeć na podłodze, przy wdechu unieść głowę i spojrzeć na sufit, przy wydechu powoli opuszczać ją coraz niżej.

Bajka Logopedyczna, która równocześnie usprawnia aparat artykulacyjny, szczególnie język i wargi. Rodzice czytają bajkę, a dziecko wykonuje polecenia w nawiasach (wytłuszczonym drukiem). Ćwiczenia można wykonywać przed lusterkiem.

 "Leśne ludki"

Daleko, daleko za ogromną rzeką szumi stuletni las (dzieci naśladują szum lasu szszsssz). Mieszkają w nim ptaki, zające, sarny, wiewiórki i wiele innych zwierząt. Czasem, gdy ktoś ma szczęście ( uśmiechamy się szeroko), może napotkać leśne ludki- malutkie stworzenia przypominające krasnale. Leśne ludki codziennie rano wychodzą ze swoich liściastych domków (wysuwamy język w linii prostej), by sprawdzić, co dzieje się w lesie. Rozglądają się na lewo i prawo (przesuwamy język w kąciki ust na lewo i prawo), spoglądają w górę, czy świeci słońce (buzia szeroko otwarta, język dotyka górnych zębów). Do słońca uśmiechają się radośnie (uśmiechamy się szeroko). Latem zrywają jagody, wspinając się na krzaczki (dotykamy czubkiem języka po kolei górnych ząbków), jesienią zbierają orzechy, grzyby i różne nasionka, którymi żywią się przez całą zimę. Wiosną odnawiają swoje domki, malują sufity (przesuwamy język po podniebieniu od zębów w kierunku gardła i odwrotnie) i ściany ( przesuwamy język po wewnętrznej stronie policzków), lakierują podłogę (przesuwamy język po dnie jamy ustnej), szorują okna (oblizujemy wargi w kółko) i piorą firanki . Ich ulubionym zajęciem jest jednak wieszanie szyszek na gałązkach drzew (dotykamy czubkiem języka różnych punktów na podniebieniu), robią to z wielkim zapałem. Po takiej pracy chętnie odpoczywają (oddychamy głęboko, pobierając powietrze nosem, powoli wydychając ustami). Kiedy mają wolną chwilę, malują obrazy (na podniebieniu „malujemy” czubkiem języka paski podłużne i poprzeczne oraz kropki). Przyglądają się później tym swoim pracom, robiąc mądre minki (prowadzący i dzieci robią dowolne minki, naśladując ludki). Leśne ludki nie boją się nas, lubią zwłaszcza dzieci. Spróbujcie poszukać ich przy okazji spaceru po lesie, a zobaczycie, ile radości przyniesie wam spotkanie z niezwykłymi mieszkańcami lasu.

                                                                                                                                                                                                                                              logopeda